Hori izan ze nire lehengusu Endikak pentsatu zuena Zabalondoko kobazuloko 56 metroetatik 40an soka mozten ari zitzaiola ikusi zuenean.
Askotan ez dakit zelan hainbeste gauza tzarto egin eta gero onik atera gaitezkeen. Pasaden ostiraleko zekulako belandorroa izan zen guretzat.
Ostiralean, denboraz larri genbiltzanez, gauza «lasai» bat egitea erabaki genuen, Zabalondoko leizeari begiradatxo bat ematea.
«Zulotxo» bat zenez, soka bakarra eraman eta beste biak kotxean utzi genituen, urbil zegoelakoan eta behar izanez gero erraz urbildu ahal ginelako.
Soka prestatu eta Endika abiatu lehenengoz. Erdi aldera heldu zenean, lehengo sorpresa: – Eiiii, ez dakit soka beheraino helduko den!!!. Ondo, soka sakutik atera eta bota lasai beherantza bukaerako korapiloa duela eta ez duzu ihes egin: -Eiiii, ez da heltzen eta gainera NON DAGO KORAPILO MADARIKATU HORI???
Eskerrak zutik egoteko lekua zeukala, badaezpadako soka zatia kendu eta zuhaitz batean soilik lotuta utzi genuen, bitan beharrean….hori egiteko nozki, momentu baten seguru barik egon zen…..
Bueno, hori eginda jada soka beheraino heltzen zen eta Endika jeitsi eta gero Josebak egin zuen saiakera erdiraino baina «gehiegi beranduko» (ezin espero gero gertatu behar zitzaiguna) zitzaigulakoan gorantza igo eta ni jeitsi nintzen. Bapatean, Stop-a kentzen ari nintzela zekulako harritzarra buruan eman zida, eskerrak kaskoa neramala, bestela….burua erdibituta.
Itxuraz gela handi batek besterik ez du osatzen Zabalondoko leizea baina eskuinean zulo txiki bat zegoen beherantza zihoana baina ez zeukan oso itxura ona, eta gu beste gauza garrantzitsuagoan pentsatzen geunden: Hortik nola aterako ginen.
Bitartean, Joseba kotxera joanda zen beste soken bila, korapilo eta poleen praktika egiteko, eskerrak jeje. Behean ez zen goitik esaten zena ia entzuten ur pilo erortzen zelako behean zeuden hostoetan eta zekulako zarata sortzen zutelako.
Beno, argazki batzuk atera eta Endika prestatu zen eta gorantza abiatu zen. 40 metro edo igota zituenean oihuka hasi zen eta behetik ulertu nion soka apurtuta zegoela, geroxeago nik nire begiz ikusiko nuen lez. Josebak beste soka bota zion eta arnesan lotu zuen, ez nekiena zen Jumarra konturatu barik pasa zuela soka apurtuaren goiko aldera eta gero krola atera zitzaiola soka apurtuta zegoen tokian eta gero lotu zela…..eskerrak jumarra ere atera ez zela. -bueno, azkenean lortu zuen ateratzea istripurik izan barik.
Nere txanda zen, baina soka kalteturik zegoenez beste soka beheraino bidali zidaten kalteturik zegoen soka apurtuko balitz. Bidali zidaten soka zegoena baino motzagoa zenez, beste soka meheago bat elkartu behar izan zioten beheraino heltzeko. Bi soken elkarketa arazo galanta dauka, korapiloak ez dira poleetatik pasatzen, orduan, momentu baten ni ere egon nintzen kaltetutako sokatik eskegita ziurtasunik barik, baina esaten duten moduan, ikusten ez duten begiak…
Nik datu guzti horiek ez nekizkien eta gainera ez nekien zenbaterakoa zen sokaren apurketa, eta nahikotxo urduri jartzen ninduen ez entzutea ondo goitik esaten zutena. Ziurtasun soka lotu nuen eta beste sokan bi motxilak azpiko aldean lotu nituen krola ondo ibiltzeko sokan zehar eta gorantza okerraren esperoan. Eta bai aurkitu ere, apurturik zegoen zatira heldu nintzen eta behetik irudi zitzaidan hari on bakarra geratzen zela, urduritasuna, baina oraindik sustorik handiena falta zitzaidan hori behintzat espero nuelako. Apurturik zegoen zatia, sokaren babesa eta ez barruko hariak, 50 zentimetrokoa izango zen eta beste sokaren babesean nengoenez saiatu nintzen beheko aldetik gorakora jumarra pasatzen. Hori egiteko jumarra beheko aldeko apurturik zegoen zatira, hariak ukitu barik, gehien urbiltzea pentsatu nuen hola goiko aldera distantzia motzagoa izateko, error!!, sokaren babesa metro eta erdi beherago aldegin zuelako ni eta jumarrakin batera. Orain ezinezkoa zen besoa luzatuta jumarra goian jartzea. Endika eta Josebari esan nien igo behar nindutela apurtxo bet, poleak eta giltzurrunak erabilitita jeje, jumarra goikaldean jartzeko distantziara urbildu ninduten eta hortik aurrera dena lasaiago joan zen.
Motxilak igo eta soka nola geratu zen argazki batean irudikatu genuen. Argazkian ikus daiteke nola Josebak behin kanpoko ziurtasunean nola kontatzen dion Mareni (lanean zegoela) gertatutakoa.
Gaueko hamaikak ziren eta gose ginen, Venta-n afaltzea erabaki genuen baina patuak oraindik beste sorpresa bat zeukan guretzako. kotxean geundela eta gertatukoa komentatzen geundela, Santiago mendiko irteerara heldu ginen eta….atea itxita zegoen!!! Barrezka hasi ginen. Kotxetik jaitsi eta giltzarrapoa irekita zegoen, buuuf!! Irten eta Venta itxirik topatu genuenez Amurrion ireki duten Kebab berrira joan ginen afaltzen. Sabela bete eta lotara gauza asko hobetu-landu behar ditugula pentsamenduarekin.
Read Full Post »
AMURRIOKO ESPELEOLOGIA TALDEA 